Αποστολίδης, Ρένος

(Αθήνα 1924 –). Λογοτέχνης, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, γιος του Ηρακλή Αποστολίδη (βλ. λ.). Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και κατά τον Εμφύλιο –οπότε υπηρέτησε στον κυβερνητικό στρατό– βίωσε εμπειρίες που σημάδεψαν το λογοτεχνικό του έργο. Η καθαρά λογοτεχνική συγγραφική παρουσία του Α. περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα έργα: Πυραμίδα 67(1950), Ιστορίες από τις νότιες ακτές(1959), Ο γρασαδόρος και τα χειρόγραφα του Max Tod(1960), Βορά στο θηρίο(1963), Στη γέμιση του φεγγαριού(1967), Ο Α2(1968), Η άλλη ιστορία (1972), Ανθύλη(1973), Από τον κόσμο(1973), Καμένα φρένα(1978), Άξονες(1979), Οι Ερινύες(1980), Κ.Α.Ι.Γ.Ε.(1982), Οι εξάγγελοι(1984), Η αυτοκρατορία των σκουπιδιών(1989) και Οι γάτες(1989). Από τα πολλά κριτικά έργα του, που βρίσκονται διάσπαρτα σε περιοδικά και εφημερίδες, ξεχωρίζουν οι τίτλοι Κριτική του Μεταπολέμου(1962) και Kατηγορώ(1965), ενώ σημαντική υπήρξε και η παρουσία του στον εκδοτικό χώρο, με τα περιοδικά Τα Νέα Ελληνικά και Τετράμηνα(1974-79). Τέλος, υπήρξε συνεχιστής του ανθολογικού έργου του πατέρα του, στα πλαίσια της νεοελληνικής ποίησης και πεζογραφίας.